Eskişehir Büyükşehir Belediye Başkanı Ayşe Ünlüce, barınaktan köpek sahiplendi. Sahiplendiği köpeğe “Pamuk” ismini veren Ünlüce vatandaşlara seslenerek, “Farkındalık amacıyla Tepebaşı barınağımızdan bir köpek sahiplenmek istedim ve Pamuk’la tanıştık. İlk görüşte aşk gibi bir şeydi aramızdaki. Başlarda çok sessizdi ama şimdi sevgiyle yaramaz bir çocuğa dönüştü. Değerli hemşehrilerim sizlerin de barınaklardaki, bu sahipsiz hayvanlarımızı sahiplenerek onlara evinizde, yuvanızda, bahçenizde bir yer açmanızı diliyorum.” dedi.
***
Şehirler hızla betonlaşırken, yaşam alanlarını işgal ettiğimiz can dostlarımız olan hayvanlara sıcak bir yuva sağlamak…
Ne kadar hoş bir davranış değil mi?
Aynı zamanda farkındalık yaratmak açısından da bir o kadar önemli.
Hülasa; Sayın Ünlüce’yi, hem gazeteci hem de bir hayvansever olarak gönülden kutluyorum.
***
Ama!
Sayın Ünlüce’nin bir de temennisi var ki nasıl olacak onu bilmiyorum.
‘Değerli hemşehrilerim sizlerin de barınaklardaki, bu sahipsiz hayvanlarımızı sahiplenerek onlara evinizde, yuvanızda, bahçenizde bir yer açmanızı diliyorum’ diyor Sayın Başkan.
Söylemesi ne de kolay…
Sayın Başkan vatandaşın nasıl bir ekonomik girdap içerisinde olduğundan bihaber anlaşılan.
***
İş sadece barınaktan hayvan sahiplenmekle bitse keşke.
Maması ne olacak?
Aşısı ne olacak?
Kumu, tasması, taşıma sepeti ne olacak?
Sayın Başkanın sözlerini duyan da herkesin tuzu kuru sanacak.
***
Yine de sözlerinde gerçekten samimiyse, kendisi için işte fırsat:
Barınaktan hayvan sahiplenenlere, her ay belli bir miktarda mama desteği versin.
Ücretsiz veterinerlik hizmeti sağlasın.
***
Üstelik bunu yapmanın, kendilerine getireceği ek bir maliyet de yok.
Neden derseniz:
Barınaktaki hayvanlara mama verilmiyor mu?
Veriliyor.
Veterinerlik hizmeti veriliyor mu?
Veriliyor.
O halde Sayın Başkanın bu öneriyi dikkate almaması için bir bahanesi olmaması lazım.
***
Sonuçta Sayın Başkanın yaptığı çağrı, ben de dahil olmak üzere pek çok kişi için romantizmle eşdeğer.
Hayat herkes için toz pembe olsa keşke…
O ‘ilk görüşte aşk gibi bir şeydi aramızdaki’ der, ben ise bakacak para nerede?
O sahiplendiği hayvanın ismini Pamuk koyar, ben ise Çile.
Bu iki isim arasındaki fark dahi; Sayın Başkan ile dertlerimizin ne kadar farklı olduğunu anlatmaya yeter de artar bile.
Haksız mıyım?
